Prokletstvo kao neka vrsta magijske radnje koja treba da prouzrokuje niz rđavih događaja u životu onoga na koga je bačeno prokletstvo ne postoji u pravoslavnoj Crkvi, a da li postoji van nje, ostavljamo vašoj mašti i rasuđivanju.

U upotrebi pravoslavne Crkve postoji anatema, koju Vuk Karadžić prevodi kao prokletstvo, ali koja ima sasvim drugo značenje od onog napred navedenog. U rimokatoličkoj verskoj zajednici umesto pojma anateme upotrebljava se pojam ekskomunikacija.

Anatema ili ekskomunikacija je izdvajanje određenog lica ili zajednice iz zajednice vernika i predavanje na milost ili sud Božji. To drugim rečima znači da od trenutka „bacanja anateme” nije više Crkva odgovorna za tu osobu (zajednicu), već sama ta osoba (zajednica) odgovara za sebe pred Bogom. To, takođe, znači da ta osoba, ne može da se venčava u Crkvi, nad njom se ne vrši Crkveno opelo, Crkva joj ne drži parastose, ne može da bude kum na Crkvenim krštenjima ili venčanjima, ne može da se pričesti, da se ispoveda, da pristupa jeloosvećenju...

Anatema je od vremena Novog zaveta tradicionalna reakcija Crkve na jeres, ali i na teške moralne i etičke prestupe bez volje dotičnog na popravljenje. U zvaničnom govoru Crkve anatema je izdvajanje iz crkvene zajednice, koje se obično dešava jereticima, a ponekad i onima koji odbijaju crkvenu poslušnost obično na kraće ili duže vreme ( u zavisnosti od pokajanja).

U istoriji su mnoge ličnosti anatemisane počev od poznatog jeretika Arija, preko Đordana Bruna, Jovanke Orleanke, Martina Lutera, Lava Nikolajeviča Tolstoja... Ceo pravoslavni Istok bio je anatemisan prilikom raskola 1054. godine sa rimokatolicima, a u našoj istoriji pamti se epitimija (lakši i kraći oblik anateme) koja je data Vladi Srbije a u vreme proglašavanja Konkordata.

Pre nekoliko godina spekulisalo se u javnosti da će biti anatemisani lekari koji čine abortuse, ali to nikada nije sprovedeno u praksu.